تعداد زیادی از هورمونها یاترکیبات مشابه آنها ماننداستروژن،دوپامین،ترکیبات آلفا- آدرنرژیک،سروتونین، پلی‌پپتیدهای هم اثر تریاک[۹]، هورمونهای روده‌ایوگلوکاگن بر روی سلولهای هسته هیپوتالاموس تاثیر گذاشته و در تنظیم هورمون رشد دخالت می‌نمایند. مهمترین عامل تنظیم، هورمونی است به نام فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و یا سوماتومدین C که توسط کبد ساخته می‌شود و به نظر می‌آید که مهمترین اثر فیزیولوژیک هورمون رشد یعنی اثر آن در رشداستخوانها با دخالت این هورمون (IGF-1) انجام می‌پذیرد.

۲-۸خواص فیزیولوژیک و بیوشیمیایی

۲-۸-۱رشد بدن

اثرات این هورمون در رشد بدن با دخالت پروتئین واسطی به نام فاکتور رشد شبه انسولین (IGF-1) و یا سوماتومدین C، انجام می‌پذیرد. این پروتئینواسط از خانواده ژن فاکتورهای شبه انسولین و از نظر ساختمانی شبیه پروانسولین است. پپتید مشابه دیگری نیز به نام (IGF-2) در پلاسمای خون انسان وجود دارد که یک عامل محرک تکثیر سلولی است. (IGF-1)دارای ۷۰ اسید آمینه و (IGF-2) دارای ۶۷ اسید آمینهاست.غلظت پلاسمایی (IGF-2)، دو برابر (IGF-1) است. با وجود این به نظر می‌رسد که واسط اصلی در انجام اثرات هورمون رشد همان (IGF-1) می‌‌باشد، زیرا افرادی که دارای مقدار کافی فاکتور (IGF-2) بوده ولی دچار نقصان (IGF-1) می‌باشند، کوتاهی قد مانده و بدن آنها رشد طبیعی ندارد.

۲-۸-۲متابولیسم پروتئینها

هورمون رشدسرعت انتقال اسیدهای آمینه به داخل سلولهای عضلانی را زیاد می‌کند و مستقیما نیز دارای اثر فعال کننده سنتز پروتئینهاست. اینگونه اثرات هورمون رشد باانسولین مشابهت دارد.

۲-۸-۳متابولیسم کربوهیدراتها

در متابولیسم کربوهیدراتها، هورمون رشد اثری مخالف انسولین دارد. افزایش گلوکز خون پس از تزریق هورمون رشد، نتیجه دو نوع اثراست. یکی صرفه جویی در مصرف آن در بافتهای محیطی و دیگری افزایش فعالیت واکنشهای نوسازی گلوکز در کبد. هورمون رشد درکبدبا فعال کردن واکنشهای نوسازی گلوکز از منشا اسیدهای آمینه، ذخیرهگلیکوژنرا نیز افزایش می‌دهد.در دوره واکنشهای گلیکولیز اثر مهار کنندگی هورمون رشد در چندین مکان بروز می‌کند و به نظر می‌آید که این هورمون از ورود گلوکز به داخل سلول نیز جلوگیری می کند. هورمون رشد در عضله با آزاد نمودن اسیدهای چرب ازمنشا ذخیره تری‌گلیسریدها نیز از انجام واکنشهای گلیکولیز جلوگیری می‌کند. تجویزهورمون رشد به مدت طولانی ممکن است به بروزبیماری دیابت منجر شود.

۲-۸-۴متابولیسم چربیها

تجویز هورمون رشد در ظرف مدت ۶۰ – ۳۰ دقیقه باعث افزایشاسیدهای چرب آزاد در خون (از منشا بافت چربی) و افزایش اکسیداسیون اسیدهای چرب درکبد می‌گردد. اثر هورمون رشد درمتابولیسم کربوهیدراتهاو چربیها بدون دخالت (IGF-1) انجام می‌گیرد.

۲-۸-۵متابولیزم مواد معدنی

هورمون رشد و فاکتور (IGF-1) باعث افزایش جذب ونگهداری یونهای کلسیم،منزیمو فسفاتها در بدن می‌گردند و این عمل آنها احتمالا در ارتباط با اثری است که در رشد استخوانهای طویل دارا هستند.
آیا هورمون رشد می‌تواند مستقیما موجب رشد اسکلت و غضروف شود؟
در جوابباید بگوییم خیر. دانشمندان در سال ۱۹۵۷ آزمایشی انجام دادند. در کشت سلولهای غضروفی در خارج بدن، پس از تزریق هورمون رشد، سلولهای غضروفی در پاسخ به هورمون رشد، رشد نکردند. پس چرا این هورمون در داخل بدن باعث رشد می‌شود و در خارج بدن اثرندارد؟ اینطور فرض کردند که هورمون رشد باعث تولید ماده دیگری می‌شود و آن ماده استکه باعث رشد استخوانها وغضروف می‌شود. تحت تاثیر هورمون رشد یک فاکتور شبه انسولین به نامسوماتومدین C در سلولهای کبدی ساخته می‌شود که نقش اصلی را در رشداسکلت بدن بازی می‌کند.

۲-۹بیماریهای ناشی از اختلال در ترشح هورمون رشد

کمبود ترشح هورمون رشد بویژه در دوران کودکی، حائز اهمیت زیادی است زیرا سبب متوقف شدن رشد طبیعی کودک و کوتاه قدی[۱۰]می‌گردد. اختلال در رشدبدن ممکن است به علت کمبود ترشح هورمون رشد باشد که در این صورت تجویز هورمون رشدباعث برطرف شدن کمبود و ادامه رشد می‌گردد.عدم رشد طبیعی ممکن است به علت اختلال در بافتهای هدف و یا فقدان فاکتورهای IGF2 و IGF1 رخ دهد، در این نوع کوتاه قدی تجویز هورمون رشد موثر نخواهد بود.افزایش ترشح هورمون رشد اگر در سنین کودکی رخ دهد یعنی در زمانی که هنوز انتهای اپی‌فیزی استخوانهای طویل بسته نشده‌اند. در این صورت استخوانهای طویل، رشدی بیشتر از حالت طبیعی داشته و بیماری بلند قدی و یا غول پیکری یا[۱۱]بروز می‌کند. اگر افزایش ترشح هورمون رشد پس از دوران بلوغ رخ دهد موجب رشد غیرطبیعی قطری استخوانهای جمجمه، صورت، پیشانی، فکها و دست و پا و درشت پیکری[۱۲]می‌گردد که ممکن است با برخی عوارض متابولیسمی و حتی دیابت قندی همراه باشد.

۲-۱۰پروتئین های پیوندی هورمون رشد

پروتئین های پیوندی هورمون رشدپروتئین های حلال و گردشی هستند که با هورمون رشدترکیباتی تشکیل می دهند. آنها قسمت های تلفیقی محور سوماتوتروپیک هستند و دارای فعالیت هایی بعنوان تعدیل کننده های فعالیت هورمون رشد و انتقال آن در خون هستند.

۲-۱۱تاریخچه

حضور پروتئین های پیوندی هورمون رشد s در خون برای اولین بار در دهه ۱۹۶۰ مطرح شد، اما این مشاهدات بطور عمومی بعنوان پدیده های فیزیولوژیکی مورد قبول قرار نگرفتند. در ۱۹۷۷، پیترز و فریزن[۱۳]، یک عامل پیوندی هورمون رشد را در خونابه یک موش باردار توصیف نکردند. به هرحال این مشاهده نیز به شدت نادیده گرفته شد. و این قضیه تا زمانی که [۱۴]بگونه ای مستقل پروتئین های پیوندی هورمون رشد تصفیه شده را تا حدود در خونابه انسان و خرگوش توصیف و تعریف نکردند. ادامه داشت که پروتئین های پیوندی هورمون رشد بعد از آن بطور کلی بعنوان پروتئین های واقعی پذیرفته شدند. دو پروتئین های پیوندی هورمون رشد ، یکی با جذب بالا و دیگری با جذب پایین با هورمون رشد در آن زمان توصیف شدند.در حالیکه پروتئین های پیوندی هورمون رشد با جذب بالا را می توان به سادگی بررسی کرد و فوراً بعنوان گیرنده خارجی هورمون رشد تشخیص داده می شد، چندسالی طول کشید تا پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب پایین تعریف شود، که در نهایت منجر به تشخیص آن بعنوان ناقل ماکروگلوبین شد(۱۶). بطور کلی، عبارت پروتئین های پیوندی هورمون رشد برای پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب بالا مورداستفاده قرار می گیرد. قراردادی که در این بخش نیز از آن تبعیت می شود مگر غیر آن مطرح شود.

۲-۱۲ماهیت وویژگی های شیمیایی

پروتئین های پیوندی هورمون رشد، با جذب بالا بیانگر حوزه خارج سلولی GHR است. آن یک زنجیره گلیکوپروتئین تنها با وزن مولکولی ایی است که شدیداً بسته به انواع آن از ۲۸ KDa (مرغ) تا ۶۵ KDa (انسان) تغییر میکند، که اکثر این اختلافات به دلیل اختلاف هایی در گلیلوسیل شدن است. پلی پپتید ستون فقرات دارای وزنی حدود ۲۸-۳۰ KDa، با اختلافاتی اندک در انواع گونه هاست. پروتئین های پیوندی هورمون رشدبگونه ای تکاملی از ماهی استخوانی تا به انسان ها حفظ شده است؛ آن در خون تمام بندهای (مهره های) آزمایش شده پیدا شده است. در بعضی گونه ها، آنرا مستقیماً بوسیله پروتوکلیس از GHR استخراج می شود، و در بعضی دیگر (جوندگان) آنرا بعنوان یک محصول ژنی جداگانه ترکیب می کنند وساختار دقیق پروتئین های پیوندی هورمون رشدتنها در گونه های محدودی شناخته شده اند، با پایانه های ناشناخته شده ی کربوکسی در بسیاری گونه های دیگر. دو زیر مجموعه که هر کدام از برگه های تا خورده بتا تشکیل شده اند، مشخص شده اندیک زیرمجموعه پایانه ی آمینوئی ۱ شامل محل پیوندی هورمون رشدو یک زیر مجموعه پایانه ی کربوکسی ۲ که در دیمرشدن GHR دخیل هستند. یک آمینواسید منطقه ساقه خطی میان زیر مجموعه ۲ و غشای انتقالی مارپیچی GHR به وجود می آید (۲۴). در حال گسستگی دقیق در GHR موجب رشد پروتئین های پیوندی هورمون رشدکه به تازگی در خرگوش تعریف شده است، می شودگسستگی در منطقه ساقه ی خارج سلولی میان زیر مجموعه ۲ و حوزه غشای انتقالی، با پایانه ی کربوکسی پروتئین های پیوندی هورمون رشددر باقی مانده شماره ۲۳۸ اتفاق می افتد یعنی هشت باقی مانده در خارج از پلاسمای غشائی (۶۸). بر اساس ترتیب شباهت پروتئین های پیوندی هورمون رشد خرگوش و انسان در منطقه ساقه ی خارج سلولی، به نظر می رسد که پروتئین های پیوندی هورمون رشدانسان دارای طول مشابهی هستند، هر چند که این نیاز به اثبات مستقیم دارد. در جوندگان، پروتئین های پیوندی هورمون رشدمحصول یک GHR متصل جایگزینی mRNA است و بار دیگر ترکیب می شود. آن حاوی یک دنباله پایانه کربوکسی آمینواسیدهای ۲۷ (موش) و یا ۱۷ (موش صحرائی) به جای حوزه غشای انتقالی در GHR می شود (۱۹-۲۳). پروتئین های پیوندی هورمون رشد موش و موش صحرائی به ترتیب حاوی آمینواسیدهای ۲۷۳ و ۲۵۵ هستند. گستردگی پروتئین های پیوندی هورمون رشدگلیلون سازی در میان گونه ها فرق دارند، اما هنوز اطلاعات محدودی برای پروتئین های پیوندی هورمون رشدجوندگان درباره ماهیت نیمه های شکر در دسترس هست. پروتئین های پیوندی هورمون رشدخونابه موش در سه باقیمانده اسپراژن (مارچوبه) گلیلون سازی شده است. در جاییکه پروتئین های پیوندی هورمون رشدهمراه بافت حاوی کربوهیدرات کمتری و در دو باقیمانده اسپراژن گلیلون سازی شده است(۳۰). پروتئین های پیوندی هورمون رشدخونابه موش صحرائی حاوی اسید سیالیک است، در حالیکه پروتئین های پیوندی هورمون رشدهمراه بافت در مانوز بسیار غنی است(۲۵). جزئیات ساختار زنجیری طرف کربوهیدرات هنوز معلوم نشده اند. در انسان ها، دو پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب بالا وجود دارد (یکی حاوی توالی کد گذاری شده بوسیله اکسین ۳ ژن GHR و دیگری فاقد آن است) (۳۱).
این پیامد پلی مورفیم شدن GHR با در نظر گرفتن اکسین ۳ است (۲۷-۳۶)و حضور و یا عدم حضور توالی اکسن – ۳ کدگذاری شده در GHR و یا پروتئین های پیوندی هورمون رشددارای هیچ نوع پیامد کاربردی مشخصی با توجه به هورمون رشد پیوندی نیست. بهرحال تغییرات کوچکی در همبستگی های میان سطح پروتئین های پیوندی هورمون رشد خونابه و فاکتورهای اندازهمتابولیسمی برای دو ایزوفورم پروتئین های پیوندی هورمون رشدگزارش شده اند (۵۵).
پروتئین های پیوندی هورمون رشد با جذب بالاهورمون رشد را با اجزاء مجزای در حدود ۱۰-۸ تا ۱۰-۹ mol به هم دیگر پیوند می دهند. آن تا حدودی جذب پایین تری را برای ۲۰۰۰ KDa(20k) در انواع هورمون رشد انسانی نشان می دهد( ۱۶). همانند GHR، پروتئین های پیوندی هورمون رشددارای توانائی تشکیل ترکیبات سه گانه (۲GHBP1GH) با GH است، ولی به دلیل غلظت کم آن در سیالات بیولوژیکی، ترکیب ۱۱ GHBP – GH در تحت شرایط فیزیولوژیکی غالب می شود (۱۹) بسرعت پیوستگی برای پروتئین های پیوندی هورمون رشدانسانی بسیار سریع است (حدود ۲ × ۱۰۷mol-7. min-1 در دمای ۳۷۰C 80% نهایت پیوند در ۵ دقیقه بدست می آید). و سرعت گسستگی نیز × ۱۰-۲. min-13.7 در دمای ۳۷۰C است (گسستگی در نصف زمان حدود ۲۰ دقیقه است).
پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب پایین یک مؤلفه ی پلاسمای ناهمگن است که هورمون رشد را با یک Kd در محدوده میکرومولار پیوند می دهد. آن دارای ظرفیت بالائی است و در انسان ها نشان داده شده است که بیانگر شکل اصلاح یافته ای ازماکروگلوبین است (ماکروگلوبین تغییر شکل یافته) (۴۲). نسبتاً اطلاعات اندکی در مورد ماهیت مولکولی پروتئین های پیوندی هورمون رشدهای با جذب پایین در حیوانات در دست است.

۲-۱۳تولید و منابع بافت ها

همانگونه که در بالا نشان داده شد، پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب بالا توسط مکانیسم های مختلفی بسته به گونه ها تولید می شود.در انسان ها، خرگوش ها وچندین گونه دیگر، پروتئین های پیوندی هورمون رشدبوسیله گستردگی پرتولیتیک منطقه ساقه ای غشائی مجاور GHR تولید می شود، فرایندکه معروف به پوست اندازی است.
آنزیم موثر در این فرایند بتازگی شناخته شده است. همچنین معروف بی ۱۷ بالغ و فعال کاتالیزی یک آنزیم مستقر در غشاء است که با GHR همراه می شود، و سپس با گسستگی و پوست اندازی پروتئین های پیوندی هورمون رشد،و یک باقیمانده ناقص GHR که فرایندهای خاص درون سلولی خود را دارا است، همراه است. مسئول گسستگی شماری از پروتئین های غشای انتقالی در محدوده بدون سلولی خودشان، همراه با پوست اندازی محدوده های خارجی قابل حل وابسته به پروتئین های پیوندی هورمون رشداست. امکان دارد که دیگر آنزیم ها در همان رده نیز به پوست اندازی پروتئین های پیوندی هورمون رشدکمک می کنند، اما این قضیه همچنان جای تحقیق دارد. تنظیم فعالیت فرایند پوست اندازی هنوز به درستی کشف نشده اند. تغییر سازگاری بدست آمده از GHR بوسیله پیوند هورمون رشد (دیمرسازی و یا تغییر GHR پیش دیمر شده) تمایل کمتری را به نسبت مونومریک برای پرتولیسس GHR منفصل نشان می دهد (۳۶). پوست اندازی پروتئین های پیوندی هورمون رشدبه نظر می رسد که عمدتاً و نه همیشه در سطح سلول اتفاق می افتد و بر اساس جایگاه TACE فعال و این واقعیت که یک نوع GHR با یک زمان باقیمانده طولانی پلاسمای غشایی (خالی از محدوده سیتوپلاسمایی و یا درونی سازی) یک منبع بخصوص خوبی از پروتئین های پیوندی هورمون رشداست این پوست اندازی صورت می گیرد (۵۲).
جوندگان پروتئین های پیوندی هورمون رشدرا توسط یک مکانیسم کاملاً متفاوت تولید می کنند. ژن هم موش و هم موش صحرائی حاوی یک نوع بخصوص اکسین (اکسین ۸A) هستند که دنباله هیدروفیلیک پروتئین های پیوندی هورمون رشدرا کدگذاری می کند و در میان اکسن ۷ و ۸ قرار می گیرد اکسن ۸ مارپیچ غشای انتقالی را کدگذاری می کند. mRNA تمایز دهنده اکسین ۷ را یا بی اکسن ۸A و یا اکس ۸ پیوند می دهد که منجر به ایجاد به ترتیب پروتئین های پیوندی هورمون رشدو یا GHR می شود. هر دو رونوشت در بافت های مشابهی بیان می شوند. اما هنوز معلوم نیست که چه چیزی بیان نسبی آنها را تنظیم می کند. باید گفته شود که GHR موش کاملاً در مقابل پرتولیسس مقاوم نیست، حداقل زمانیکه بوسیله فوریل استر استخراج می شود. بهر حال شکنندگی GHR موش به اندازه تقریباً دو برابر مقیاس پایینتر از GHR خرگوش است (۲۹).
در Viva به نظر می رسد که اکثر پروتئین های پیوندی هورمون رشدچرخشی موش صحرائی از مکانیسم جایگزینی تلفیقی mRNA نشأت می گیرد. (۲۲).
میمون های رسوز از هر دو مکانیسم تلفیقی پرتولیتیک و جایگزینی mRNA برای تولید پروتئین های پیوندی هورمون رشداستفاده می کنند (۱۹). در آن حالت، جایگزینی mRNA که پروتئین های پیوندی هورمون رشد را کدگذاری می کند. از یک خانش کلی به درون انیترون ۷ استخراج می شود که منجر به ایجاد دنباله آمینواسیدی که جایگزینی محدوده غشای انتقالی ناشی از یک کدون بازدارنده انیترونی است، میشود. هنوز معلوم نشده است که کدام مکانیسم در تولید پروتئین های پیوندی هورمون رشددر میمون ها نقش اصلی را ایفا می کند.
منابع بافتی پروتئین های پیوندی هورمون رشددر جوندگان به خوبی تعریف شده اند، که در آنها پروتئین های پیوندی هورمون رشدرا می توان بگونه ای منحصر به فرد از GHR هم در mRNA و سطح پروتئین بوسیله دنباله منحصر به فرد پایانه ی کربوکسی آن تشخیص و متمایز ساخت. پروتئین های پیوندی هورمون رشدبطور عام و عمومی تعریف شده و عموماً دوباره با GHR تعریف می شود. بهرحال، تعریف آنها بطور حتمی به یک شیوه موازی تنظیم نمی شود. (۵۳). جالب توجه اینست که یک پروتئین اساسی پروتئین های پیوندی هورمون رشدجوندگان با غشای پلاسمائی (و غشای درون سلولی) بوسیله یک پیوند تاکنون ناشناخته همراه و آمیخته باقی می ماند(۳۷) گفته شده است که توالی در پروتئین های پیوندی هورمون رشدممکن است با انتگرین های غشا برای ایجاد یک کمربند واکنش بدهد (۴۸).
پروتئین های پیوندی هورمون رشد در گردش، از شکل همراه بافت از لحاظ نیمه گلیلون سازی شده متفاوت بشاد. اشکال پروتئین های پیوندی هورمون رشد همراه غشا در گونه های غیرجوندگان تعریف نشده اند. منبع بافتی پروتئین های پیوندی هورمون رشد در گونه هایی که از مکانیسم پوست اندازی پرتولیتیک استفاده می کنند بسیار کمتر واضح است چون تمایز پروتئین های پیوندی هورمون رشداز GHR بسیار مشکل تر است.چون هر دو GHR و TACe بگونه ای عام تعریف شده اند، تمامی بافت ها می توانند بگونه ای تئوری در تولید پروتئین های پیوندی هورمون رشدنقش داشته باشند. بهرحال، جوانب کمی تولید پروتئین های پیوندی هورمون رشدبوسیله خود بافت ها هنوز به روشنی مشخص نشده اند. بر اساس فراوانی نسبی GHR ها در کبد، آن ارگان بطور عمومی یک منبع اصلی فرض شده است. بهرحال، باید بیان داشت که این پنداشت هنوز بصورت مستقیم معتبر شناخته نشده است. مطالعه شیب سیاهرگی در شریانات اعضای درونی بدن، یک ارگان را بعنوان یک منبع اصلی شناسایی نکرده اند. محتمل به نظر می رسد که بافت های چندگانه در مخزن چرخشی پروتئین های پیوندی هورمون رشدنقش دارند، هر چند که مشارکت های نسبی آنها تعریف شده باقی می ماند.

۲-۱۴پروتئین های پیوندی هورمون رشد در سیالات بیولوژیکی

پروتئین های پیوندی هورمون رشد یا جذب بالا در خون یافت می شود و اکثر دیگر سیالات بیولوژیکی همچون ادرار، لنف، شیر، منی، مواد دفعی و مواد سیال جنینی. ماده سیال مغزی نخاعی حاوی هیچ گونه پروتئین­های پیوندی هورمون رشد قابل تشخیص نیست. برخلاف شیرخرگوش، پروتئین های پیوندی هورمون رشدموجود در شیر انسان به نظر می رسد که بیش از آریال به گیرنده پرلاکتین مربوط باشد (۲۱). غلظت پروتئین های پیوندی هورمون رشد در خون، در محدوده یک تا ده برابر تغییر می کند؛ آن بطور کلی در غلظت های نانومولار تا غلظت های زیر نانومولار وجود دارد.
این غلظت، همراه با جذب آن، به پروتئین های پیوندی هورمون رشداجازه عمل بعنوان یک بافر و تعدیل کننده متحرک برای چرخش هورمون رشد آزاد را میدهد. تحت شرایط فیزیولوژیکی و یا اساسی، تقریباً ۱۵% از هورمون رشد در حال چرخش در خون انسان به پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب بالا متصل هستند (۳۰-۲۱). این تناسب بصورت پویائی بعد از یک بروز ترشحیهورمون رشد تغییر می کند (۳۳).
پروتئین های پیوندی هورمون رشدنیز در درون سلول وجود دارد، اما منبع، مقصد و عملکرد داینپروتئین های پیوندی هورمون رشددرون سلولی مشخص نیست. پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب پایین تنها در خون تعریف شده اند، که در آن با غلظت ها میکرومولاری چرخش می کنند. در انسان ها، تقریباً ۸% از هورمون رشد چرخشی به این پروتئین های پیوندی هورمون رشدمتصل است. در موشهای صحرائی می توان محاسبه کرد که حدود ۲۰% از هورمون رشد به پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب پایین متصل است.

۲-۱۵جوانب عملکردی

اصلی ترین عملکرد شناخته شده ی پروتئین های پیوندی هورمون رشد ایجاد ترکیباتی با هورمون رشد است. از لحاظ کمی، این بیش از پروتئین های پیوندی هورمون رشد با جذب پایین، برای پروتئین های پیوندی هورمون رشدبا جذب بالا مهم است. یک عملکرد غیرمستقیم تولید پروتئین های پیوندی هورمون رشدغیر فعال کردن GHR ها بوسیله شکاندن و پوست انداختن محدوده خارجی آن است، فرایندی که می توان از آن بعنوان جداسازی گیرنده نام برد. پیوند هورمون رشد پیامدهای چندگانه ای دارد. رد سطح محلی (سلولی/ بافت)، پروتئین های پیوندی هورمون رشد با GHR برای پیوند هورمون رشد رقابت دارند، که نتیجه آن کاهش عملکرد هورمون رشد است. این تأثیر را می توان به روشنی نشان داد که درآنجا پروتئین های پیوندی هورمون رشداز پیوند هورمون رشد با GHR ها و عملکرد هورمون رشد در یک حالت وابسته به دوز (مقدار دوا) جلوگیری می کند. دلیل محتمل تر دیگری برای کاهش عملکرد هورمون رشد، تشکیل دیمرهای غیرتولیدی، بدون نشان پروتئین های پیوندی هورمون رشداست (شکل ۸٫۵). دیمرسازی وس ازگاری مناسب دیمر برای انتقال سیگنال بوسیله GHR ضروری است. یک دیمر نمی تواند این عمل را انجام دهد. تشکیل اینچنین دیمرهای متناقضی بوسیله پیوندهورمون رشد از فعالیت هورمون رشد در یک حالت وابسته ی غلظت پروتئین های پیوندی هورمون رشد جلوگیری می کند. در حقیقت، این تأثیر برای رویدادهای طبیعی و اشکال تغییر پذیر GHR که فاقد محدوده درون سلولی است، به اثبات رسیده است. مستقیماً اثبات نشده است که همچنین رویدادی نیز در مورد پروتئین های پیوندی هورمون رشدمحلول روی می دهد، هر چند که قابل پیش بینی است. GHR کوتاه، در مقایسه با پروتئین های پیوندی هورمون رشد حاوی یک محدوده غشای انتقالی است و وابسته به غشا است.اگر GHR در غشاء به یک شکل پیش دیمرسازی شده حتی درغیاب پیوندهورمون رشد، وجود داشته باشد(۵۲)، شکل کوتاه GHR واقع در غشاء الزاماً بیانگر پروتئین های پیوندی هورمون رشد بیرون سلولی و محلول نیست. بنابراین این مفهوم دیمرهای متناقض GHR/ GHBP هنوز به صورت رسمی مقبولیت خود ار حفظ کرده است.
بر خلاف این واکنش بازدارنده، پروتئین های پیوندی هورمون رشدتمایل دارد تا واکنش هورمون رشد را بالا ببرد. پروتئین های پیوندی هورمون رشدنیمه عمر پلاسمائی هورمون رشد را از طریق تشکیل یک ترکیب که برای تصفیه مناسب گلومرولی و حذف کلیه ای- شایعترین روش برای شفاف سازی هورمون رشد – بسیار بزرگ است را به تعبیق می اندازد (۱۸). ترکیب چنین شفاف سازی هورمون رشد را از طریق مکانیسم GHR میانی همچون درونی سازی سلولی، و تنزل تأخیرهای شیمیایی کاهش می دهد. در موشهای صحرائی، شفاف سازی متابولیکی هورمون رشد ترکیب شده ده برابر پایینتر از هورمون رشد آزاد است (۱۶). در انسان ها، ترکیب GH – GHBP تخمین زده شده است که دارای یک نیمه عمر پلاسمائی ۲۵-۲۹ دقیقه در مقابل ۴-۹ دقیقه برای هورمون رشد آزاد است (۴۰). ترکیب GHBP–GH در خون بعنوان یک مخزن گردشی هورمون رشد که بصورت پویائی نوسان هورمون رشد حاصله از نبض های ترشحی را سرکوب کرده، عمل می کند.

جهت دانلود متن کامل این پایان نامه به سایت jemo.ir مراجعه نمایید.