ـ تامسون و بویس[۴۴] استعدادیابی را فرایندی می‌دانند که از طریق آن کودکان تشویق به شرکت در فعالیت ورزشی می‌شوند که در آن ورزش قابلیت کسب موفقیت را دارند و در این راستا تعیین و ارزیابی پارامترهایی که سطح توانایی و ظرفیت کودک را نشان می‌دهد قابل توجه است و بایستی براساس رشد و سطح آمادگی کودکان طراحی شود. (براون، ۱۳۸۵).
ـ بومپا[۴۵] (۲۰۰۰): استعدادیابی در ورزش یعنی کشف و به فعالیت رساندن توانایی های بالقوه مخصوص فرد و هدایت آنها در مسیر صحیح آن. (براون، ۱۳۸۵).
تعریف استعدادیابی ورزشی
فرد مستعد ورزشی است که سطوح مورد نیاز جسمی و پیکری، فیزیولوژیکی و حتی روانی عمل کرد ورزشی را دارا باشد (همان).
استعدادیابی فرایندی است که از طریق آن نوجوانان و جوانان ارزیابی می‌شوند و به شرکت در رشته‌های مناسب که امید موفقیت بیشتری از آنها می‌رود تشویق و هدایت می‌شوند. ارزیابی‌های مذکور از طریق برخی آموزن‌ها و معیارهای استاندارد انجام می‌شود. در بیشتر ورزش‌ها این فرایند، پیش از این که کودک قادر به تصمیم‌گیری و انتخاب رشته ورزشی باشد انجام می‌شود. هدف اصلی استعدایابی، شناسایی و انتخاب ورزشکارانی است که بیشترین توانایی را برای رشته خاص دارا باشند. (چوبینه و همکاران، ۱۳۹۱).
تاریخچه استعدادیابی
در اواخر دهه ۱۹۶۰ میلادی در اکثر کشورهای اروپایی شرقی، دانشمندان روش‌های ویژه‌ای برای شناسایی ورزشکاران مستعد، تنظیم کردند. این دانشمندان در پی آن بودند که مربیان را در انتخاب ورزشکاران آگاه سازند.
بیشتر افرادی که در بازی‌های المپیک ۱۹۷۲ مدال گرفتند، به ویژه‌ از کشور آلمان شرقی، بطور علمی انتخاب شده بودند. نظیر این موضوع کشور بلغارستان در بازی‌های المپیک ۱۹۷۶ نیز روی داد. تقریبا ۸۰% از ورزشکارانی که مدال گرفتند، استعدادیابی شده بودند. (خورند، ۱۳۹۱).
در کشور رومانی در سال ۱۹۹۶، گروهی از کارشناسان و متخصصان قایقرانی، دختران جوانی را برای رشته قایقرانی با بهره گرفتن از روش‌های علمی انتخاب کردند. این گروه که اکثر اعضای تیم اعزامی به بازیهای المپیک مسکو را تشکیل می‌دادند، موفق به کسب سه مدال طلا، دو مدال نقره و دو مدال برنز شدند. گروه دیگری که در اواخر سال ۱۹۷۰ انتخاب شدند، ۵ مدال طلا و یک مدال نقره در بازی‌های المپیک ۱۹۸۴ در لس ‌آنجلس آمریکا و نیز ۹ مدال در ۱۹۸۸ در بازی‌های المپیک سئول گرفتند. (همان)
مزایای استعدادیابی
۱ـ زمان مورد نیاز برای رسیدن به اوج عملکرد ورزشی به طور قابل توجهی کاهش می‌یابد.
۲ـ استفاده از معیارهای ویژه‌ی علم، ضمن کاهش هزینه رسیدن به اوج عمل کرد، موجب بالا رفتن کارآیی تمرینات می‌شود.
۳ـ اعتماد به نفس ورزشکاران استعدادیابی شده، به علت اختلاف چشمگیر با سایر ورزشکاران افزایش می‌یابد.
۴ـ استفاده از معیارهای ویژه‌ی علمی به طور مستقیم کاربر تمرینات علمی را عملی می‌سازد.
۵ ـ طول عمر ورزشی یک ورزشکار افزایش می‌یابد.
۶ـ افراد به سمت رشته‌هایی هدایت می‌شوند که از نظر جسمانی، فیزیولوژیکی و روانی برای آن‌ ها مناسب‌ترند.
۷ ـ با این عمل افراد ورزشکار احتمالا نتایج بهتری را به دست می‌آورند و این مانع از سرخوردگی آنها به سبب عدم موفقیت می‌شود، از این رو از تمرینات و مشارکت در آن رشته ورزشی بیشتر لذت برده و در نتیجه بیشتر علاقمند آن رشته می‌شوند.
۸ ـ افراد جذب مربیان بسیار کارآمد تیم‌های بزرگ و مهم می‌شوند و بعضا نیز در اختیار روانشناسان ورزشی قرار می‌گیرند.
۹ـ سلامت جسمانی و عمومی افراد بیشتر تضمین می‌شود.
۱۰ ـ به سبب شناسایی صحیح افراد، تعداد ورزشکاران و عمل کرد مفید ورزش قهرمانی افزایش می‌یابد.
۱۱ـ فرصت ایجاد ارتباط با اساتید ورزش که می‌توانند در زمینه‌های تمرین و ارزش‌یابی منظم ورزشکاران کمک نمایند افزایش می‌یابد.
۱۲ ـ بسیاری از ورزشکاران جوان فرصت‌های افزایش توانایی خود یا رشد و رسیدن به سطح یک ورزشکار خوب را به دلیل عدم اطلاع از ویژگی‌های خاص خود از دست می‌دهند و به ورزشی که می‌توانند در آن به شکوفایی برسند هدایت نمی‌شوند. (ابراهیم، حلاجی، ۱۳۹۱).
• فاکتورهایی که در استعدادیابی مورد سنجش قرار می‌گیرند:
• سلامت عمومی جسمی و ذهنی نداشتن بیماری عدم ضعف بینایی و…
• ویژگی‌های آنتروپومتریک قد طول دست‌ها و پاها در طول مفاصل و…
• ویژگی‌های فیزیولوژیک
• ویژگی‌های ذهنی و روانی (پشتکار، تمرکز، EQ، توان یادگیری بالا و…)
• شرایط اجتماعی و خانوادگی
تصویر درباره جامعه شناسی و علوم اجتماعی
• ویژگی‌های تکنیکی و مهارتی
پنج توانایی و ظرفیت اصلی برای رسیدن به اوج عملکرد

برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.

قدرت[۴۶]

استقامت[۴۷]

انعطاف پذیری[۴۸]

سرعت[۴۹]

مهارت یا تکنیک[۵۰]

• بومپا (۲۰۰۰): استعدادیابی در ورزش یعنی کشف و به فعل رساندن توانایی‌های بالقوه مخصوص فرد و هدایت آنها در مسیر صحیح آن.
• ریگر در تعریف کاربردی استعدادیابی اعتقاد دارد: استعدادیابی یعنی پیش‌بینی اجرا از طریق سن، جنس، ویژگی‌های جسمانی، ذهنی و روانی و اجتماعی و همچنین توانایی‌های تکنیکی. (براون، ۱۳۸۵)
مراحل سه گانه استعدادیابی ورزشی را چنین بیان کرد:
مرحله اول: شناسایی توانایی‌ها در حیطه‌های آنتروپومتری، آمادگی جسمانی و ادراکی حرکتی، روانی و اجتماعی
مرحله دوم: انتخاب افراد مستعد برای تیم‌های منطقه‌ای و محلی
مرحله سوم: مرحله تکامل استعداد با هدایت به سوی باشگاه‌ها و تیم‌های ملی در این روش این امکان وجود دارد که علاقه فرد به یک رشته ورزشی فدای نظر متخصصان شود. اما پلتولا (۱۹۹۲)، بومپا (۱۹۸۵) و تامسون (۱۹۸۵) مزایای این روش را کم هزینه، کارآمد و کوتاه شدن زمان رسیدن به قهرمانی و افزایش عمر مفید قهرمانی می‌دانند. (ابراهیم، حلاجی، ۱۳۸۵).
اصلی‌ترین عوامل استعدادیابی عوامل وراثتی و محیطی هستند. آستراند (۱۹۹۰)، در بین عوامل وراثتی ویژگی‌های آنتروپومتری و فیزیولوژیکی را در شروع ضروری‌تر می‌داند. در بین عوامل محیطی رشد مهارت‌های پایه، تمرین، امکانات و برگزاری مسابقات ورزشی مطرح شده‌اند. بنابراین معیارهای شناسایی استعدادهای ورزشی به ترتیب ویژگی‌های آنتروپومتری، فیزیولوژیکی، مهارتی و روانی- اجتمایی هستند. از نظر زمانی در مرحله اول اندازه‌های آنتروپومتری و سپس ویژگی‌های فیزیولوژیکی سنجیده می‌شوند و در هدایت افراد مستعد در مرحله دوم در جریان مسابقات و تیم‌های محلی مهارت‌های ورزشی فراگیری و توسعه می‌یابند. و در مرحله سوم در باشگاه‌ها و تیم‌های ملی ویژگی‌های روانی- اجتمایی تقویت می‌شوند. سن شروع این فرایند از نظر دارگان[۵۱] (۱۹۷۹) بستگی به رشته ورزشی دارد. به طوری که شنا در هفت سالگی و کشتی در یازده سالگی از پایین ترین و بالاترین سن شروع تمرینات عمومی برخوردارند. شروع تمرینات شناسایی استعدادها ۱۲ سالگی در شنا و در سایر رشته‌ها تا ۱۴ سالگی بهترین زمان تشخیص داده شده است. در این میان عامل بلوغ یکی از عوامل اثر گذار بر این فرایند است که ممکن است در مسیر رشد فرد، برخی توانایی‌ها تغییر کنند و عواملی چون اندازه‌های آنتروپومتری و فیزیولوژیکی هماهنگ با سایر عوامل رشد نکنند و در این صورت فرد از این فرایند کنار گذاشته می‌شود. به این ترتیب از بین افرادی که در مراحل اولیه مستعد شناخته شدند، تنها تعداد کمی در سطوح بالاتر در این مسیر باقی می‌مانند. (کاشف،۱۳۹۰).
رشته والیبال:
از مهمترین عوامل پیش‌بینی اجرای موفقیت‌آمیز ورزشکاران در یک رشته‌ ورزشی خاص، تعیین سهم عوامل پیکری، فیزیولوژیکی و روانشناختی است. در سال‌های اخیر، تحقیقات چندی در زمینه‌ی شناخت ویژگی‌های ورزشکاران و روشن شدن ارتباط بین این ویژگی‌ها با میزان موفقیت در برخی از رشته‌های ورزشی مانند بسکتبال، هندبال، شنا، کشتی، دو و میدانی، بدمینتون و چند رشته‌ ورزشی دیگر به اجرا درآمده نشان داده شده است که عوامل فیزیولوژیکی، پیکری و سطح مهارت بازیکنان، از جمله عواملی هستند که ممکن است توان بالقوه‌ تاکتیکی و تکنیکی یک تیم والیبال را محدود سازند. در این خصوص، ارکولسی[۵۲] (۲۰۰۰) شاخص‌های آنتروپومتریکی را از عوامل بسیار مهم در والیبال عنوان کرده است (Ercolessi, 2000).
اسفرجانی (۱۳۷۹) و یادآور (۱۳۷۶) نیز در مطالعات خود از شاخص‌های آنتروپومتریکی مانند قد، طول اندام تحتانی و اندام فوقانی به عنوان عوامل مهم در تعیین استعداد مناسب برای رشته‌ والیبال یاد کرده‌اند. (Gambetta, 1992).
سهیل و همکاران (۱۹۹۱) نیز دو قابلیت «زمان واکنش و چابکی» را از ویژگی‌های سه بازیکن والیبال می‌دانند (ایلون کشکولی، ۱۳۹۱).
در همین ارتباط پهل[۵۳] و همکاران (۱۹۸۲) ضمن تاکید بر قابلیت‌های جسمانی برای والیبال، به قابلیت‌های دیگری مانند: اکسیژن مصرفی و ترکیب بدنی اشاره کرده‌اند. علاوه بر اینها، بسیاری وجود قابلیت‌های روان شناختی را برای موفقیت یک ورزشکار جوان در صحنه‌ی ورزش ضروری می‌داند مالینا و ﺗاﻳﺴﻦ[۵۴] (۱۹۹۱) نیز شاخص‌های مهارتی را در موفقیت ورزشکاران بسیار مهم دانسته‌اند. چینی‌ها (۱۹۹۰)، در یک الگوی پیشنهادی برای استعدادیابی در والیبال شاخص‌های مهارتی، مانند دریافت، سرو، آبشار، توپ گیری و دفاع را مطرح کرده‌اند. در برنامه پیشنهادی کشور ماﻟﺰی (۱۹۹۴) نیز برخی از شاخص‌های مهارتی مانند ساعد، پنجه، سرو و آبشار دیده می‌شود. علیرﻏﻢ وجود اطلاعات فوق، در اکثر تحقیقات انجام شده، مردان شرکت داشته‌اند و در مورد ورزش زنان، به ویژه در کشور ما اطلاعات محدودی وجود دارد (اسماعیل‌پور، ۱۳۸۸).
والیبال سریع‌ترین ورزش جهانی است که در کوتاه‌ترین زمان به تلاش فیزیکی بالایی در طول تمرین و مسابقه نیاز دارد. بنابراین با توجه به ماهیت این رشته ورزشی، ترکیب بدنی منحصر به فرد و متفاوتی نسبت به دیگر ورزش‌ها دارد. به طور رایج از ویژگی‌های آنتروپومتریک (قد، وزن، BMI و …) و اندازه‌گیری ترکیب بدنی شامل درصد چربی بدن (FAT%)، وزن چربی و وزن بدون چربی (LBM) برای شناسایی بازیکنان مستعد والیبال نوجوان و جوان استفاده می‌کنند که با اجرای جسمانی آنان مانند توانایی پرش، چابکی، قدرت، سرعت، انعطاف‌پذیری و قدرت انفجاری مرتبط می‌باشد. (خدابخشی، صنعتی، ابراهیمی عطری، ۲۰۱۱)
رشته هندبال
تاریخچه هندبال در جهان «هومر»[۵۵] تاریخ نویس مشهور یونان در کتاب معروف خود «اودیسه»[۵۶] از ورزش هندبال با نام «اورانیا»[۵۷] یاد کرده است و تصاویر مربوط به این بازی نیز که در سال ۶۰۰ قبل از میلاد روی یکی از دیوراهای آتن قدیم حجاری شده بود، در سال ۱۹۲۶ کشف شد.
هندبال که ورزشی پرتحرک و در ردیف ورزش‌های خشن معرفی شده در مدت یک ساعت و یا حتی بیشتر بازی می‌شود و از مجموعه‌ای از مهارتها و حرکات مثل دویدن- راه رفتن- پریدن – توقف کردن – عقب و جلو رفتن – پرتاب کردن و برخوردهای فیزیکی در دفاع و حمله… تشکیل شده است. تحقیق آقای علیرضا اسماعیلی نشان می‌دهد بازیکنان مرد در مسابقات هندبال به طور میانگین ۴۸۲۹ متر را دویده و یا راه رفته‌اند. رسیدن به یک حد مطلوب از آمادگی‌های عمومی تضمین کننده موفقیت ورزشکار خواهد بود تحقیقات ویژه در مورد آسیب‌های ورزشی هندبال نشان می‌دهند ورزشکارانی که دارای آمادگی جسمانی بهتری هستند کمتر در معرض آسیب‌های ورزشی قرار می‌گیرند. از بررسی تحقیقات داخلی و خارجی چنین نتیجه گیری می‌شود که بین ویژگی‌های بدن سنجی و آمادگی‌های عمومی ورزشکاران هندبال ارتباطی قوی وجود دارد. به طوری که اکثراً اندازه قد- ابعاد بدنی- جثه قوی- بلندی طول اندام بالائی – اندازه وجب دست پرتاب را جزء فاکتورهای اصلی و عمومی بازیکنان می‌دانند. علاوه بر ویژگی‌های عمومی فوق خصوصیات بازیکنان در هر پست مختلف بازی هندبال با یکدیگر متفاوت است که در انتخاب افراد می‌بایست ملاک قرار گیرد.
«ارتباط بین قد و جنبه‌های ارزشمند فیزیکی و بیومکانیکی بازیکنان زبده هندبال ایران» عنوان پایان نامه آقای ابراهیم بیاتانی در تابستان سال ۱۳۷۵ است. ایشان ۹۴ بازیکن زبده را برمبنای ۳۰ متغیر انتخابی ارزیابی نموده و نتیجه گرفته که قد بازیکنان با متغیرهای انتخاب شده (بیومکانیکی و اندازه‌های آنتروپومتری و کسب نتیجه در شوتهای هندبال) ارتباط معنی‌دار می‌باشد. لیکن با متغیرهای (آمادگی عمومی حرکتی) ارتباط معنی‌دار به جز در مواردی مشاهده نشد. (آقا علی‌نژاد، ۱۳۷۹).
ارتباط بین قد و جنبه‌های ارزشمند فیزیکی و بیومکانیکی بازیکنان زبده هندبال ایران» عنوان پایان نامه آقای ابراهیم بیاتانی در تابستان سال ۱۳۷۵ است. ایشان ۹۴ بازیکن زبده را برمبنای ۳۰ متغیر انتخابی ارزیابی نموده و نتیجه گرفته که قد بازیکنان با متغیرهای انتخاب شده (بیومکانیکی و اندازه‌های آنتروپومتری و کسب نتیجه در شوتهای هندبال) ارتباط معنی‌دار می‌باشد. لیکن با متغیرهای (آمادگی عمومی حرکتی) ارتباط معنی‌دار به جز در مواردی مشاهده نشد.
به نظر می‌رسد که نتیجه در شوت ارتباط معنی‌داری بین قد با فاکتورهای (بیومکانیکی، آنتروپومتری) داشته باشد. اساسی ترین ویژگی بازیکن هندبال قد است که از نظر اهمیت در راس هرم خصوصیات بدنی بازیکنان قرار دارد و عامل مهمی در اجرای مهارتهای تدافعی و تهاجمی دارد و باعث افزایش کارائی تیم می‌شود. نهایتاً ایشان نتیجه گرفته‌اند که قابلیت‌های بازیکنان زبده هندبال قد، وزن، قدرت، سرعت و اندازه‌های وجب دست راست می‌باشند و بقیه متغیرها یک مکمل ضعیف هستند. (همان).
نتایج تحقیقات نشان می‌دهد: پهنای بیشتر دست و توده عضلانی در بازیکنان هندبال عامل بسیار مهمی در کسب موفقیت تیم‌ها به شمار می‌رود.
اندازه‌های آنتروپومتریک به ویژه اندازه پهنای کف دست در پیشگویی سرعت اولیه توپ در شوت جفت و اندازه‌های طول بازو، طول ساعد و طول کف دست با هم یا به طور کلی طول دست برتر آزمودنی‌ها در پیشگویی سرعت اولیه توپ در شوت ثابت نقش تعیین کننده‌ای دارند. (شهبازی مقدم، اصلاحاتی).

۲ـ۳ پیشینه تحقیق

۲ـ۳ـ۱ تحقیقات انجام شده در داخل کشور

ـ نادر شوندی و همکاران(۱۳۹۰)در تحقیقی تحت عنوان ویژگی‌های فیزیولوژیک و آنتروپومتریک بازیکنان تیم ملی والیبال ایران بر اساس پست بازی که بر روی ۳۶ بازیکن تیم ملی والیبال ایران با میانگین سن ۵/۴±۵/۲۴ سال انجام شد. و متغیر‌های فیزیولوژیک شامل توان هوازی (آزمون شاتل ران)، توان بی‌هوازی (آزمون ارگوجامپ ۱۵ ثانیه)، انعطاف‌پذیری (آزمون انعطاف تنه به جلو)، سرعت (آزمون ۴۰ یارد)، چابکی (آزمون ۹×۴ متر) و توان انفجاری (آزمون پرش عمودی) و متغیرهای آنتروپومتریک شامل وزن، قد و درصد چربی (پنج نقط‌های) شرکت کنندگان اندازه‌گیری شد. همچنین ویژگی‌های سوماتوتیپ آن‌ ها نیز مورد ارزیابی قرار گرفت به این نتیجه رسیدند که تفاوت‌های فیزیولوژیک و آنتروپومتریکی بین بازیکنان پست‌های مختلف والیبال می‌باشد که این تفاوت‌ها با بارکارهای مختلف آن‌ ها همخوانی دارد. از جنبه عملی، پیشنهاد می‌شود که متخصصان ورزشی و مربیان در طراحی برنامه‌های تمرین ویژه هر پست و استعدادیابی بازیکنان باید ویژگی‌های فیزیولوژیک و آنتروپومتریک آنان را در نظر بگیرند.
ـ فرهاد رحمانی نیا و همکاران (۱۳۹۱) در تحقیقی تحت عنوان رابطه قدرت فشردن دست با برخی متغیرهای آنتروپومتریکی و مقایسه آن در مردان ورزشکار و غیر ورزشکار که با هدف بررسی رابطه قدرت فشردن دست با متغیرهای آنتروپومتریکی پایه، اندام فوقانی و به ویژه دست در دانشجویان مرد ورزشکار و غیر ورزشکار و بر روی ۲۰۰ آزمودنی مرد شامل ۱۰۰ دانشجوی غیر ورزشکار و ۱۰۰ دانشجوی ورزشکار انتخاب شدند. قد، وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی بدن، طول بازو، طول ساعد، طول ساعد و دست، عرض آرنج، عرض مچ دست، عرض کف دست، محیط بازو، محیط ساعد، محیط مچ دست و متغیرهای آنتروپومتریکی ویژه دست شامل محدوده‌ها، طول‌ها و پیرامون انگشتان و قدرت فشردن دست در همه آزمودنی‌ها اندازه‌گیری شدند. این یافته‌ها نشان داد متغیرهای آنتروپومتریکی و همچنین فعالیت ورزشی بر قدرت فشردن دست تاثیرگذار هستند.
ـ جواد قائمی و همکاران در پژوهشی با عنوان (تعیین رابطه بین ابعاد آنتروپومتریک اختصاصی و قدرت دست برتر در کشتی‌گیران تیم ملی آزاد) که بر روی۱۳کشتی گیر نوجوان تیم ملی آزاد که میانگین سنی آن‌ ها ۱±۱۶ انجام شد و برای اندازه‌گیری حداکثر قدرت دست، از داینامومتر دیجیتال استفاده شد و برای اندازه‌گیری شاخص‌های ویژه دست، از پروتکل ویسناپو و همکاران (۲۰۰۷) استفاده شد.
در این پژوهش، بررسی و مشخص شد که طول انگشت حلقه نسبت به دیگر انگشتان رابطه قوی تری با قدرت دست دارد که پیش‌بینی کننده قدرت دست است. در نتیجه علاوه بر اینکه ابعاد اختصاصی بزرگتر دست، یکی به علت بهره‌ی مکانیکی بیشتر و دیگری به علت رابطه‌ی این ابعاد با قدرت دست، به احتمال زیاد موجب بهبود اجرای کشتی گیران می‌شود. همچنین شاخص RFL پیش گوی بسیار قوی برای قدرت دست است و در کنار ابعاد آنتروپومتریک کل بدن باید به ابعاد اختصاصی دست برای استعدادیابی کشتی گیران توجه داشت.
ـ امیر رشیدلمیر و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیقی با عنوان تعیین رابطه بین ابعاد آنتروپومتریک اختصاصی و قدرت دست برتر در شناگران تمرین کرده پسر نابالغ که با هدف بررسی رابطه بین ابعاد آنتروپومتریک اختصاصی و قدرت دست برتر بود و بر روی ۱۸ شناگر پسر تمرین کرده ۱۰ تا ۱۳ سال عضو تیم شنای مشهد انجام گرفت، ۱۵ مورد از ابعاد اختصاصی دست را با روش ویسناپو مورد بررسی قرار دادند که از این موارد تنها فاصله بین انگشت شست و اشاره با قدرت دست رابطه معنادار نداشت. در این پژوهش مشخص شد بهترین شاخص پیشگو برای قدرت دست p4 می‌باشد.
ـ محمداسماعیل افضل‌پور و همکاران (۱۳۸۸) در تحقیقی تحت عنوان پیش‌بینی موفقیت در والیبال از روی ویژگی‌های روانشناختی، فیزیولوژیکی و پیکری بازیکنان زن استان خراسان جنوبی که با هدف پیش‌بینی موفقیت در اجرای مهارت‌های والیبال از روی شاخص‌های روان شناختی، فیزیولوژیکی و پیکری در بازیکنان زن استان خراسان جنوبی حاضر در لیگ دسته‌ی اول کشور، لیگ استانی و دانشجویان دانشگاهی انجام شد و اطلاعات مورد نیاز با وسایلی از قبیل، کالیپر، کولیس، تخته انعطاف، دینامومتر و چرخ کارسنج مونارک تعیین، و با بهره گرفتن از روش ضریب همبستگی پیرسون و آزمون رگرسیون گام به گام، تجزیه و تحلیل شدند به این نتایج دست یافتند که ارتباط معنی‌داری بین قد، وزن، قد بالا تنه، قطر بازو، انگیزش، نوع گروه (موفق، نیمه موفق یا مبتدی)، سابقه بازی، قدرت عضلانی، چابکی، انعطاف‌پذیری، اوج توان بی‌هوازی پاها و تمرکز با مهارت سرویس بازیکنان وجود دارد.
ـ محمود خدابخشی و همکاران(۱۳۹۰)در تحقیقی با عنوان رابطه بین ترکیب بدنی، شاخص توده بدنی(BMI)، توان بی‌هوازی و VO2MAX در والیبالیست‌های نخبه دانشگاهی که هدف آن تعیین رابطه بین ترکیب بدنی، شاخص توده بدنی(BMI)، توان بی‌هوازی و VO2max در والیبالیست‌های نخبه دانشگاهی است جامعه آماری پژوهش را بازیکنان منتخب در تمرینات تیم والیبال دانشگاه فردوسی مشهد تشکیل دادند که تعداد آﻧﻬﺎ۳۰ نفر بود. ابتدا مشخصات فردی بازیکنان ثبت شد و سپس اندازه‌های آنتروپومتریک و ترکیب بدنی شامل قد، وزن، BMI، درصد چربی، وزن چربی و بدون چربی اندازه‌گیری شد. توان بی‌هوازی و Vo2max به ترتیب با آزمون وینگیت و تست بروس اندازه‌گیری شد با توجه به نتایج پژوهش حاضر می‌توان گفت که موفقیت در رشته والیبال به عوامل زیادی وابسته است و والیبالیست‌های موفق عموماً وﯾﮋﮔﯽ‌ﻫﺎی آنتروپومتریکی و فیزیولوژیکی برجسته دارند. والیبالیست‌های موفق لازم است ویژگی‌های زیر را دارا باشند: درصد چربی بدنی پایین، BMI پایین، توان بی‌هوازی بالا و آمادگی هوازی بالا در طول بازی.
ـ ساره شاه حیدری و همکاران (۱۳۹۰)در تحقیقی با عنوان ارتباط بین شاخص‌های آنتروپومتریک و عملکرد شناگران نخبه‌ی دختر در شنای آزاد ۵۰ متر که هدف آن، بررسی رابطه‌ی بین شاخصهای آنتروپومتریک با عملکرد سرعتی (شنای آزاد ۵۰متر) شناگران دختر نخبه بود. به این منظور۵۰ نفر از دختران شرکت کننده در مسابقات قهرمانی بانوان کشور با میانگین سنی ۲۱-۲۰سال به عنوان نمونه در نظر گرفته شدند. ویژگی‌های آنتروپومتریک شناگران شامل قد، وزن، عرض شانه، عرض سینه، عمق سینه، عرض لگن، عرض کف پا، عرض کف دست، دور سینه، دور کمر، دور باسن، دور ران، دور ساق، دور بازو، دور ساعد، طول ران، طول ساق، طول کف پا، طول بازو، طول ساعد، طول کف دست و قدرت گریپ دست آنها ارزیابی شد. و نتایج نشان داد ارتباط منفی و معنیداری بین رکورد شناگران با قد و طول بازو وجود دارد. به نظر می‌رسد شناگران دارای قد و طول بازوی بلندتر عملکرد سرعتی بهتری دارند. مربیان شنا می‌توانند برای استعدادیابی در شنای آزاد۰ ۵ متر از این نتایج سود جویند.
ـ عباس صارمی و همکاران (۱۳۹۰)در تحقیقی با عنوان ویژگی‌های فیزیولوژیک و آنتروپومتریک دختران والیبالیست و بسکتبالیست تیمهای حاضر در مسابقات دبیرستان‌های ایران که هدف از مطالعه حاضر بررسی ویژگی‌های بدنی و فیزیولوژیکی دختران نوجوان والیبالیست و بسکتبالیست بود و آزمودنی‌های مطالعه حاضر شامل دختران والیبالیست و بسکتبالیست منتخب استانهای کشور و شرکت کننده در مسابقات دبیرستان‌های کشوری، برگزار شده در تابستان سال ۱۳۸۸ در شهر اراک، بود. ۱۵۰ والیبالیست و ۱۵۰ بسکتبالیست در مطالعه شرکت کردند. سپس ویژگی‌های آنتروپومتریک از جمله قد، وزن، اسکن سه نقطه‌ای دو سر بازو، فوق خاصره، ران، متغیرهای فیزیولوژیک از جمله توان عضلات اندام تحتانی، پرش سارجنت، سرعت ۲۰ متر سرعت، چابکی آزمون ۴×۹ متر، انعطاف پذیری آزمون کشش تنه به جلو، قدرت عضلانی دینامومتر دستی و توان هوازی تخمین زده شده با بهره گرفتن از آزمون ۲۰ متر شاتل ران مورد ارزیابی قرار گرفت نتایج تحقیق نشان می‌دهد که ا ز نظر ویژگی‌های بدنی و فیزیولوژیکی بین دختران والیبالیست و بسکتبالیست تفاوت معنی‌دار وجود دارد.