بدهیهای محتمل الوقوع
تغییر در ساختار حقوقی شرکت
بکارگیری سرمایه
تغییر در ساختار گروه ها
۲-۲-۴- ارتباط بین ریسک و انعطافپذیری مالی
بین انعطافپذیری مالی و ریسک رابطهای معکوس وجود دارد. بعبارتی اگر انعطافپذیری مالی در یک شرکت کمتر گردد سطح ریسک آن شرکت بالاتر میرود. یک شرکت که بطور کامل از ظرفیت استقراض خود برای پروژه های مختلف سرمایه گذاری استفاده کرده ممکن است نرخ بازده خیلی بالایی بدست آورد اما هزینه آن مستلزم قربانی کردن انعطافپذیری مالی و افزایش منحنی ریسک شرکت است (هاپکینز،۱۹۸۰).
انعطافپذیری مالی ضعیف ممکن است در نهایت بر توان پرداخت بدهیهای شرکت در شرایط نامطلوب و بقای یک شرکت در زمان بحران، تاثیرگذار باشد. اطلاعات تغییرات انعطافپذیری مالی اخیر شرکت در ارزیابی منحنی ریسک آن بسیار مهم است(قوی،۱۳۹۰).
عوامل کلیدی که در ارزیابی انعطافپذیری مالی ممکن است به افشا در صورتهای مالی نیاز داشته باشند چنین تعریف میشوند:
برای دانلود متن کامل پایان نامه به سایت tinoz.ir مراجعه کنید.
مبالغ دارایی عملیاتی
توانایی کسب تامین مالی اضافی
توانایی افزایش جریانهای وجوه نقد کوتاه مدت.
اصطلاح انعطافپذیری مالی مجددا در پیش نویس هیات استانداردهای حسابداری مالی امریکا در مورد اطلاعات جریان وجه نقد ارائه شده است. استفاده از اطلاعات در مورد موقعیت مالی واحد در کمک به استفادهکنندگان در ارزیابی عواملی همچون نقدینگی و انعطافپذیری مالی و سودآوری و ریسک شرکت با اهمیت میباشد.
حسابداری
۲-۲-۵- جزئیات انعطافپذیری مالی
اکاپوس و دونالسون[۲۸](۱۹۷۱) در زمینه مطالعات انعطافپذیری مالی در تامین مالی شرکتها پیشگام میباشند. انعطافپذیری مالی بر چارچوب مفهومی جدید در پژوهشاتی که در زمینه تئوری ساختار سرمایه میباشد استوار است. آنان پی بردند که مدیران مالی برای تامین مالی شرکت نمیتوانند تنها از بدهی استفاده کنند، زیرا گرایش به سمت بدهیها بیشتر، نمیتوانند یک سپر دفاعی در برابر حوادث غیر منتظره آتی ایجاد نماید، بلکه ریسک شرکت را نیز بالا میبرد. شواهد بیانگر این است که در مقایسه با مدل موازنه ایستا و مدل سلسله مراتب ( در نظریه موازنه ایستا، فرض بر وجود ساختار سرمایه بهینه است. این ساختار از طریق ترکیبی از منابع مختلف تامین مالی که هزینهها و منافع حاصل از تامین مالی از طریق بدهی را با عم برابر میسازد قابل دسترسی است. همچنین در این نظریه فرض می شود که نسبت اهرمی بهینه یا هدف وجود دارد و بازار هرگونه انحراف از این نسبت را خبری نامطلوب تلقی مینماید. این اهرم مالی بهینه را میتوان از طریق برقراری توازن بین هزینهها و منافع حاصل از مبالغ اضافه بدهی شناسایی کرد. نظریه سلسله مراتب مبتنی بر عدم تقارن اطلاعاتی بین مدیریت و سرمایه گذاران برون شرکتی دارای اطلاعات بیشتری راجع به وضعیت مالی و عملکرد جاری و آتی شرکت بوده و سعی می کنند در زمانیکه شرکت دارای عملکرد ضعیفی است به بدهی روی نیاورد). کمتر مورد توجه قرار گرفته است. در دهه ۸۰ محققین و مدیران شروع به شناسایی و درک چالشهای بزرگ برای مدیران ارشد در فرایند تامین مالی مورد انتظار و قابل پیش بینی کردند. در واقع هدف بالا بردن توانایی شرکت برای گرفتن اعتبارات با نرخ مناسب و حمایت از خودشان در برابر تنگناهای تامین مالی در شرایط غیرمنتظره بود. انعطافپذیری تنها در حوزه مالی مهم نیست بلکه در حوزه های کاربردی تجاری همچون انعطافپذیری شرکتی، مسائل راهبردی و عملیاتی نیز کاربرد دارد. حفظ انعطافپذیری شرکت نقش بسیار مهمی در موفقیت و بقای سازمان بازی می کند(زارع تیموری،۱۳۹۰).
بنابراین انعطافپذیری مالی در برنامه راهبردی تامین مالی شرکتها می تواند نقش ارزشمندی را برای شرکتها به منظور برخورد با بی ثباتی و تناقص آتی ایجاد نماید. ازاینرو انعطافپذیری مالی برای یک شرکت مطلوب بوده و مطالعات تجربی صورت گرفته بیانگر این است که مدیران بشدت نسبت به انعطافپذیری مالی در انتخاب ساختار سرمایه خود حساس هستند(میتو و بانسل،۲۰۰۴[۲۹]).
بطور کلی تئوریهای تصمیم گیری در مورد ساختار سرمایه با تئوری میلرومودیلیانی ( اگر سرمایه گذاران بطور کلی همانند و همزمان با شرکتها قادر به اخذ وام یا پسانداز وجوه در دسترس باشند و تصمیمات تامین مالی شرکتها، کل جریانههای نقدی آنها را تحت تاثیر قرار ندهد انتخاب نحوه و منبع تامین مالی بین اوراق بدهی و سهام بر کل ارزش بازار شرکتها تاثیر نمیگذارد) شروع شد و بیشتر با در نظر گرفتن نواقص بازار و تلاش برای فهمم واقعیت رفتار شرکت استوار است. تئوری انعطافپذیری مالی بر عناصر هر دو تئوری موازنه ایستا و تئوری سلسله مراتب برمیگردد. در واقع این تئوری ترکیبی از عدم اطمینان آتی شرکت و تلاش برای تعدیل ساختار سرمایه و نگهداری وجه نقد است. شرکتها شاید به وسیله حفظ انعطافپذیری مالی قادر به واکنش موفقیتآمیز به فرصتهای سرمایه گذاری باشند هرچند که مدیران و محققان هنوز در انتظار یک تئوری قوی و تعمیم پذیرتر جهت تشریح تصمیمات ساختار تامین مالی شرکت هستند(زارع تیموری،۱۳۹۰).
تصویر درباره بازار سهام (بورس اوراق بهادار)
۲-۲-۶- منابع مختلف انعطافپذیری مالی
شرکتها برای تامین مالی مورد نیاز برای راهاندازی و اجرای پروژه های پیش روی خود گزینه های مختلفی پیش رو دارند(موین و بویلیا ۲۰۱۰). انعطافپذیری مالی ارتباط نزدیک در مواجه با نیازهای سرمایه گذاری آتی و سایر موارد مشابه دارد. میزان وجه نقد موجود در شرکت و میزان استفاده از ظرفیت بدهی، از منابع اصلی انعطافپذیری مالی است که به طور بالقوه مورد توجه قرار میگیرد. در واقع فرم هیبریدی(ترکیبی) روشی برای افزایش انعطافپذیری مالی است که مورد توجه قرار میگیرد. زیرا ترکیب مختلف از میزان بدهی و وجه نقد ممکن است منجر به تفاوت عمده در ارزش شرکت گردد(قوی،۱۳۹۰).
۲-۲-۶-۱- بدهی[۳۰]
استفاده از بدهی به عنوان یک منبع تامین مالی بر مبنای چهار انگیزه مهم است(دنیس[۳۱]،۲۰۰۹).
تمایل به جذب سرمایه گذاری
افزایش سرمایه گذاری به منظور تضمین فعالیت تجاری روزانه
تامین تسهیل در سودآوری عملیاتی
استفاده از بدهی برای پرداخت و توزیع سود بین سهامداران
بر مبنای تئوری موازنه ایستای سنتی مبالغ بهینه بدهی در ساختار سرمایه شرکتها به وسیله هزینه ناتوانی مالی و مزایای ناشی از سپر مالیاتی در نگهداشت بدهی تعیین می شود. بر مبنای مفاهیم انعطافپذیری مالی پیشنهاد می شود که شرکتها بدهی کمتری را تحمل نمایند، زیرا در غیر اینصورت آنها بابت استفاده از ظرفیت بدهی خود، انعطافپذیری مالی خود را قربانی مینمایند. همچنین بهره برداری از ظرفیت بدهی در زمان حال باعث آسیبپذیری بیشتر در برابر تغییرات سرمایه گذاری آتی میگردد(بایون،۲۰۰۷). هزینه حفظ انعطاف پذیری مالی بخاطر عدم استفاده کامل از ظرفیت بدهی، صرفنظر کردن از مزایای سپر مالیاتی است.
این امر بیانگر این است که تئوری انعطافپذیری مالی یک موقعیت ایستا بین هزینهها و مزایای حاصل از انعطافپذیری ایجاد می کند.
۲-۲-۶-۲- وجه نقد[۳۲]
بررسی رفتار شرکتها روند قابل ملاحظهای در انباشت وجه نقد را نشان میدهد. در ۳۰ سال گذشته میانگین نسبت وجه نقد به دارایی در شرکتهای امریکایی دو برابر شده است بنابراین از دیدگاه تئوریک باید اغلب شرکتها بتوانند همه تعهدات مربوط به بدهی خود را پرداخت نمایند، اما در واقعیت اینطور نیست. بررسیها دلایل چندگانهای برای رشد چشمگیر در افزایش مانده وجه نقد را نشان میدهد که میتوان دلایل این امر را ناشی از تغییرات شرکتها و تغییرات محیطی دانست(باتس[۳۳]،۲۰۰۸).
ریسک نوسانپذیری جریانهای نقدی رابطه مثبت با نسبت وجه نقد به دارایی های شرکت دارد و در واقع شرکتها میزان وجه نقد نگهداری شده خود را برای واکنش در نوسانپذیری جریانات نقدی اصلاح مینمایند. ریسک ذاتی صنعت و تغییرات در محیط خارجی( شرایط اقتصاد کلان) به ویژه در دنیای رقابتی کنونی یک عامل تعیین کننده ای برای تعیین ریسک محیط است(هان[۳۴]،۲۰۰۷).
عکس مرتبط با اقتصاد
از سوی دیگر وجه نقد به عنوان یک سپر مطمئن در برابر افزایش ریسک بکار میرود در حالیکه به انعطافپذیری مالی شرکت نیز کمک میگند. هاواکیمیان(۲۰۰۷) ادعا می کند شرکتها تا زمانیکه به بازارهای سرمایه خارجی مناسب دستیابی دارند نیازی به نگهداری وجه نقد ندارند. نگهداری وجه نقد منافع و هزینه های متعددی را می تواند برای شرکت ایجاد نماید. از جمله قابلیت نقد شوندگی بالا و هزینه معاملاتی اندکی بعنوان مزایای نگهداری وجه نقد به شمار میآید، اما نگهداری وجه نقد نه تنها دارای مزیت مالیاتی نیست بلکه طبق تئوری نمایندگی، نگداری وجه نقد سبب سوء استفاده مدیریت میگردد(باتیس[۳۵]،۲۰۰۸).
۲-۲-۷-سایر منابع انعطافپذیری مالی
منابع کم اهمیتتر که بندرت در پیشینه پژوهشات مالی مورد بحث قرار میگیرد سیاست و مبالغ سود تقسیمی است. همچنین تامین نقدینگی خارجی که در زمان سقوط و شکست بازارهای تامین مالی مورد استفاده قرار میگیرد نیز استراتژیک میباشد(وانگ[۳۶]،۲۰۰۶) پی بردند که انعطافپذیری مالی بالاتر برای شرکتهای که فرصتهای ترقی و پیشرفت بیشتری، اندازه کوچکتر و توزیع سود تقسیمی و نسبت سرمایه گذاری بیشتری دارند مطلوب میباشد. در ضمن نتایج پژوهش آنان بر نقش سطوح پایین اهرمها در حفظ انعطافپذیری مالی می کند(احمدی،۱۳۸۵).
۲-۲-۷-۱-انواع تامین مالی
یکی از تصمیمات که مدیران واحد اقتصادی به منظور حداکثر ساختن ثروت سهامداران اتخاذ مینمایند، تصمیمات مربوط به تامین مالی شرکت است. این نوع تصمیمات مربوط به ساختار سرمایه و همچنین تعیین و انتخاب بهترین شیوه تامین مالی و ترکیب آن میباشد. در نتیجه یک مدیر مالی می تواند از طریق ایجاد تغییر در مواردی مانند سود هر سهم، خط مشی تقسیم سود، زمانبندی ریسک سودآوری و انتخاب شیوه تامین مالی بر ثروت سهامداران اثر بگذارد. منابع مالی هر واحد اقتصادی از منابع داخل و خارجی تشکیل شده است. منابع داخلی شامل جریانات نقدی حاصل از عملیات و وجوه حاصل از فروش دارایی ها و منابع خارجی شامل استقراض از بازارهای مالی و انتشار سهام میباشد.
۲-۲-۷-۲-ظرفیت وام و انعطافپذیری مالی
شرکتها باید ظرفیت مناسبی از وام گیری را برای استفاده از منابع تامین مالی از طریق بدهی در شرایط مطلوب حفظ کند. به عنوان مثال شرکت طرحی را در بخش پژوهشات و توسعه به انجام رسانده و به توسعه آن امیدوار است و نمیخواهد با انتشار سهام، سود خود و سهامداران فعلی را کاهش دهد و در نتیجه چنانچه هنوز ظرفیت وام گرفتن داشته باشد سریعا وام گرفته و محصول را تولید نموده و با افزایش قیمت سهام و سودآوری بالای محصول، وام خود را بازپرداخت می کند. اینکه شرکت سرمایه خود را از طریق بدهی یا انتشار سهام عادی بدست میآورد به انعطافپذیری در تامین مالی بستگی دارد. مقصود از انعطافپذیری در تامین مالی این است که شرکتها تا حد معینی می تواند از طریق استقراض تامین مالی کنند، در غیر اینصورت بر اثر بالا رفتن نسبت بدهی، ریسک مالی شرکت به میزان قابل توجهی افزایش خواهد یافت و شرکت دیگر قادر نخواهد بود در سالهای بعد از طریق استقراض تامین مالی کند. ولی انتشار سهام عادی یا افزایش سرمایه از محل سود انباشته اساس و مبنایی می شود که شرکت می تواند در آینده به پشتوانه آن از طریق بدهی و استقراض از بانکها تامین مالی کند. شرکتی که بخواهد در امر تامین مالی انعطافپذیری را رعایت کند آن را در سیاست تقسیم سود میگنجاند و در اجرای این دستورالعمل فقط درصد نسبتا اندکی از سود شرکت را بین سهامداران تقسیم می کند(همان منبع).
علاوه بر آن پایین بودن نسبت بدهی و اهرم در ساختار سرمایه، سبب انعطافپذیری مالی می شود. بدین صورت که چنانکه احتمال افزایش نرخ بهره در آینده نزدیک بالا باشد و افزایش چشمگیری بیابد میتوان با صدور اوراق قرضه، قرضه بلند مدت تا چند سال با بهره کم منابع مالی را تضمین نمود(پارسائیان،۱۳۸۲).انعطافپذیری مالی سبب خواهد شد که شرکت بتواند در شرایط خاص همچون تغییر سیاستهای دولت، کسادی بازار و کاهش عرضه و تولید ناشی از کمبود سوخت و برق و گاز و ناآرامی نیروی کار، حساسیت رقابتی بالا، فوریت فرصتهای سرمایه گذاری سودآور، وجوه مورد نیاز را از طریق بدهی تامین کند. اما این نباید سبب شود تا در شرایط مناسب، شرکت جهت انعطافپذیری مالی، سهام منتشر کند و سبب سقوط قیمت آن گردد(افشاری،۱۳۷۹).
معمولا در زمان تدوین سیاست تقسیم سود شرکت، میزان و درصد اجزاء تشکیل دهنده سرمایه شرکت تعیین می شود و در این رابطه به دو عامل باید توجه خاص شود:
انعطافپذیری در تامین مالی.
سیاست تقسیم باقیمانده سود.
۲-۲-۸- مفاهیم نظری گزارشگری مالی و انعطاف پذیری مالی
در مفاهیم نظری استانداردهای حسابداری ایران در خصوص صورتهای مالی و نیازهای استفادهکنندگان در باره وضعیت مالی، عملکرد مالی و انععطافپذیری مالی واحد تجاری نیز موارد زیر ذکر شده است:
بند ۱-۱ هدف صورتهای مالی عبارت از ارائه اطلاعاتی تلخیص وطبقه بندی شده درباره وضعیت مالی،عملکردمالی وانعطاف پذیری مالی واحدتجاری که برای طیفی گسترده از استفادهکنندگان صورتهای مالی در اتخاذ تصمیمات اقتصادی مفید واقع گردد.
بند ۲-۱ صورتهای مالی همچنین نتایج وظیفه مباشرت مدیریت یاحسابدهی آنهارادرقبال منابعی که دراختیارشان قرارگرفته است منعکس می کند. استفاده کنندگان صورتهای مالی برای اتخاذ تصمیمات اقتصادی، غالبا خواهان ارزیابی وظیفه مباشرت یا حسابدهی مدیریت میباشند. تصمیمات اقتصادی مزبور به عنوان نمونه شامل مواردی از قبیل فروش یا حفظ سرمایه گذاری در واحد تجاری و انتخاب مجدد یا جایگزین مدیران میباشد.
بند ۵-۱ استفاده کنندگان صورتهای مالی به اشخاصی اطلاق می شود که جهت رفع نیازهای اطلاعاتی متفاوت خود از صورتهای مالی استفاده می کنند. تامین نیازهای اطلاعاتی تمام استفاده کنندگان توسط صورتهای مالی امکان پذیر نیست ولی نیازهایی وجود دارد که برای استفاده کنندگان مشترک است بالاخص همه استفادهکنندگان به نوعی به وضعیت مالی، عملکرد مالی و انععطافپذیری مالی واحد تجاری علاقمند هستند.
بند ۶-۱ مدیریت واحد تجاری مسئول تهیه و ارائه صورتهای مالی میباشد. مدیریت به شکل و محتوای صورتهای مالی علاقمند است زیرا این صورتهای مالی ابزار اصلی انتقال اطلاعات مالی در مورد واحد تجاری به اشخاص خارج از آن است. مدیریت از اطلاعات کافی در انجام وظایف برنامه ریزی، تصمیم گیری و کنترل کمک میگیرد و قادر است شکل و محتوای چنین اطلاعات اضافی را در راستای رفع نیازهای خود تعیین کنند. گزارش چنین اطلاعاتی خارج از دامنه کاربرد این مجموعه است. معهذا اطلاعات مندرج در صورتهای مالی منتشره بایستی با اطلاعات مورد استفاده مدیریت جهت ارزیابی وضعیت مالی عملکرد مالی انعطاف پذیری مالی واحد تجاری در تضاد نباشد.
بند ۷-۱ اتخاذ تصمیمات اقتصادی توسط استفادهکنندگان صورتهای مالی مستلزم ارزیابی توان واحد تجاری جهت ایجاد وجه نقد و زمان و قطعیت ایجاد آن است. این توان در نهایت تعیین کننده ظرفیت واحد تجاری جهت انجام پرداختهایی از قبیل پرداخت حقوق و مزایا به کارکنان، پرداخت به تامین کنندگان کالا و خدمات، پرداخت مخارج مالی، انجام سرمایه گذاری بازپرداخت تسهیلات دریافتی و توزیع سود بین صاحبان سرمایه است. ارزیابی توان ایجاد وجه نقد از طریق تمرکز بر وضعیت مالی، عملکرد مالی و جریانهای نقدی واحد تجاری و استفاده از آنها در پیش بینی جریانهای نقدی مورد انتظار و سنجش انعطاف پذیری مالی، تسهیل میگردد.
بند ۸-۱ وضعیت مالی یک واحد تجاری دربرگیرنده منابع اقتصادی تحت کنترل آن، ساختار مالی آن، میزان نقدینگی و توان بازپرداخت بدهیها و ظرفیت سازگاری آن با تغییرات محیط عملیاتی است. اطلاعات درباره وضعیت مالی در ترازنامه ارائه می شود. اطلاعات درباره منابع اقتصادی تحت کنترل واحد تجاری و کاربرد این منابع در گذشته برای پیش بینی توانایی واحد تجاری جهت ایجاد وجه نقد از این منابع در آینده مفید است.این اطلاعات همچنین برای پیش بینی میزان موفقیت احتمالی واحد تجاری جهت دستیابی به تسهیلات مالی بیشتر مفید میباشد. اطلاعات در مورد نقدینگی و توانایی بازپرداخت بدهیها برای پیش بینی توان واحد تجاری جهت ایفای تعهدات مالی خود در سررسید مفید است. نقدینگی به فراهم بودن وجه نقد در آینده نزدیک پس از احتساب تعهدات مالی تا آن زمان اطلاق می شود. توان بازپرداخت بدهیها به فراهم بودن وجه نقد جهت ایفای تعهدات مالی در سررسید و طی مدتی بالنسبه فراتر از آینده نزدیک اطلاق می شود. اطلاعات مربوط به ناسازگاری با تغییرات محیط عملیاتی برای ارزیابی میزان ریسک تحمل زیان یا کسب منافع از تغییرات غیرمنتظره مفید میباشد. این وضعیت به انعطاف پذیری مالی نیز مربوط میباشد.
بند ۱۰-۱ اطلاعات در مورد جریانهای نقدی در صورت جریان وجه نقد ارائه می شود. این اطلاعات از جنبه های دیگر، عملکرد مالی واحد تجاری را از طریق انعکاس مبالغ و منابع اصلی جریانهای ورودی و خروجی وجه نقد به نمایش میگذارد. اطلاعات موصوف جهت ارزیابی میزان تاثیر عملکرد مالی واحد تجاری بر جریانهای نقدی آن مفید میباشد و بالاخص در راستای ارزیابی انعطاف پذیری مالی، مربوط تلقی می شود.
بند ۱۱-۱ انعطاف پذیری مالی عبارت از توانایی واحد تجاری مبنی بر اقدام موثر جهت تغییر میزان و زمان جریانهای نقدی آن میباشد به گونه ای که واحد تجاری بتواند در قبال رویدادها و فرصتهای غیرمنتظره واکنش نشان دهد. مجموعه صورتهای مالی اطلاعاتی را که جهت ارزیابی انعطاف پذیری واحد تجاری مفید است منعکس می کند. انعطاف پذیری مالی واحد تجاری را قادر میسازد تا از فرصتهای غیرمنتظره سرمایه گذاری به خوبی بهره گیرد و در دورانی که جریانهای نقدی حاصل از عملیات مثلا بدلیل کاهش غیر منتظره سرمایه گذاری به خوبی بهره گیرد و در دورانی که جریانهای نقدی حاصل از عملیات مثلا بدلیل کاهش غیر منتظره در تقاضا برای محصولات تولیدی واحد تجاری در سطح پایین و احتمالا منفی قرار دارد به حیات خود ادامه دهد.
بند ۴۱-۶ انعطاف پذیری مالی در فصل اول توصیف شده است. انعطاف پذیری مالی از منابع مختلفی نشات میگیرد، به طور مثال مشارکت، توان کسب سرمایه جدید در کوتاه مدت از طریق صدور اوراق مشارکت، توان دستیابی به وجه نقد از طریق فروش داراییها بدون اختلال در عملیات در حال تداوم و توان نیل به بهبود سریع در خالص جریانهای نقدی ناشی ار عملیات از جمله این منابع است.
بند ۴۲-۶ انعطاف پذیری مالی متضمن از دست دادن برخی منابع در قبال بدست آوردن برخی مزایاست. بطور مثال نگهداری داراییهایی که به راحتی در بازار قابل دادوسند است، نشانگر انعطاف پذیری مالی است اما همین امر ممکن است متضمن بسنده کردن به نرخ بازدهی باشد که به مراتب کمتر از نرخی است که میتوان سرمایه گذاری در داراییهایی با نقدینگی کمتر بدست آورد. انعطاف پذیری مالی می تواند مخاطرات مرتبط با عملیات را، مثلا تقلیل خط ورشکستگی به هنگام تنزل خالص جریانهای نقدی ناشی از عملیات، کاهش دهد. به طور کلی در هر سطح مخاطره عملیاتی، یک واحد تجاری که از انعطاف پذیری مالی بالایی برخوردار است در مقایسه با واحد تجاری با انعطاف پذیری مالی پایین در مجموع با مخاطره کمتری روبه رو میباشد.
بند ۴۳-۶ صورتهای مالی اساسی مجموعا اطلاعاتی را که برای ارزیابی انعطاف پذیری مالی مفید است ارائه می کند. بطور مثال صورت جریان وجه نقد این اطلاعات را از طریق گزارش جریانهای نقدی ناشی از عملیات وافشای رابطه آنها با سود فراهم میآورد. این اطلاعات می تواند در پیش بینی جریانهای نقدی آتی ناشی از عملیات بیشتر باشد توان آن واحد تجاری برای مقابله با تغییرات نامساعد در شرایط عملیاتی یا مالی بیشتر خواهد بود. ترازنامه اطلاعاتی را برای ارزیابی انعطاف پذیری مالی از طریق مشخص کردن ماهیت منابع موجود و مبلغ موجود و مبلغ وزمان ادعاهای موجود بر این منابع ارائه می کند.
۲-۳- بخش دوم:چرخه عمر شرکت
۲-۳-۱- چرخه عمر شرکت
هر شرکت مانند تمام موجودات زنده مراحل تولد، رشد، پیری وشایدمرگ راطی نموده ودرهرمرحله ازعمرخود دارای الگوهای رفتاری خاص به منظورغلبه وچیرگی برمسائل آن دوره ویامشکلات مربوط به انتقال ازدوره ای به دوره دیگر هستند. مواردی نیز پیش می آید که این سیستم ها در حل مسائل باز می مانند و به منظور تشخیص و درمان نیازمند دخالت و معالجه عوامل بیرون از سیستم می شوند. به شکل زیر به دقت توجه فرمائید:
