۰۴/۰ ns

۵۵/۱ ns

 

۲۴/۰ ns

 

۷۴/۰ ns

 

۰۵۶/۰ ns

 

۹۲/۱۰۵**

 

۷۴/۲۰ ns

 

۸

 

تیمار×انبارمانی

 

 

 

 

۰۴/۰ ns

 

۹۴/۲ ns

 

۳۴/۰ ns

 

۳۶/۱ ns

 

۱۹۹/۰*

 

۱۳/۱۷۲**

 

۳۳/۵۰۵**

 

۲

 

دما ×انبارمانی

 

 

 

 

۰۲/۰ ns

 

۳/۲ ns

 

۲۶/۰ ns

 

۹۳/۰ ns

 

۰۰۷/۰ ns

 

۹۶/۴ ns

 

۹۲/۱۳ ns

 

۸

 

تیمار×دما×انبارمانی

 

 

 

 

۰۳/۰

 

۵۳/۱

 

۱۸/۰

 

۷۰/۰

 

۰۴۲/۰

 

۷۹/۳۰

 

۴۵/۳۲

 

۸۷

 

خطای آزمایش

 

 

 

 

۸/۲۶

 

۳۶/۲۱

 

۵۹/۲۴

 

۸۱/۲۰

 

۹۵/۴۰

 

۲۷/۸

 

۸/۱۹

 

—

 

ضریب تغییرات

 

ادامه جدول ۴-۵
* و** معنیداری در سطح احتمال ۱درصد و ۵ درصد آزمون LSD و ns عدم معنی داری را نشان میدهند

 

۴-۱-۲-۱- اثر تیمار، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر کاهش وزن و سفتی بافت میوه فلفل دلمهای

نتایج نشان داد که بین تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک از نظر کاهش وزن اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. هرچند که بین تیمارهای اسیدجیبرلیک و شاهد اختلاف معنیدار مشاهده نگردید، اما تیمارهای کلریدکلسیم ۲ و کلریدکلسیم ۳ با کمترین میزان کاهش وزن دارای اختلاف معنیدار با تیمار شاهد بودند وتیمار شاهد با ۹۱/۵ درصد کاهش وزن دارای بیشترین میزان کاهش وزن بود. میزان کاهش وزن در دمای ۱۰ درجه به مراتب بیشتر از دمای صفر درجه بود و همچنین با افزایش دوره انبارمانی میزان کاهش وزن نیز افزایش یافت بطوری که پس از ۲۰ روز انبارمانی با ۷۲/۹ درصد کاهش وزن در میوه ها بیشترین میزان کاهش وزن در دوره های انبارمانی ثبت گردید. در مورد سفتی بافت میوه ها مشاهده گردید که تیمار کلریدکلسیم۳ با ۲۷/۳ کیلوگرم بر مترمربع دارای بیشترین میزان سفتی بافت بود، پس از آن تیمارهای کلریدکلسیم ۲، اسیدجیبرلیک ۲ و اسیدجیبرلیک ۳ که فاقد اختلاف معنیدار باهم بودند قرار گرفتند و پس از آن نمونه شاهد با ۵۸/۲ کیلوگرم بر مترمربع دارای کمترین میزان سفتی بافت بود. همچنین میزان سفتی در دمای صفر درجهی سانتیگراد بیشتر از دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بود و با افزایش دورهی انبارمانی نیز بطور معنیدار سفتی بافت میوه های فلفل دلمهای کاهش یافت (جدول۴-۶).

 

۴-۱-۲-۲- اثر تیمارها، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر بازارپسندی (تغییررنگ و ظاهر)، شیوع بیماری و سرمازدگی میوه

میزان بازارپسندی بین تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک باهم معنیدار نشد اما همهی آنها بطور معنیداری بازارپسندی میوه ها را نسبت به نمونه شاهد افزایش دادند. هرچند که بین میوه های نگهداری شده در دمای صفر و ۱۰ درجه سانتیگراد از نظر بازارپسندی (یعنی شکل و ظاهر و میزان چروکیدگی یا پژمردگی بافت میوه) اختلاف معنیدار مشاهده نگردید، ولی با گذشت دوره انبارمانی بطور معنیداری این صفت کاهش یافت. بطوریکه تیمار ۲۰ روز انبارمانی دارای کمترین میزان بازارپسندی در میوه های فلفل دلمهای بود. از نظر میزان بیماری و آلودگی قارچی در میوه های فلفل دلمهای تیمارهای کلریدکلسیم بطور معنیداری نسبت به تیمارهای جیبرلین و نسبت به شاهد دارای کمترین آلودگی بودند. هرچند که بین تیمارهای کلریدکلسیم۲ و کلریدکلسیم۳ با همدیگر اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. بعد از تیمارهای کلریدکلسیم تیمارهای اسیدجیبرلیک ۲ و اسیدجیبرلیک۳ بدون اینکه دارای اختلاف معنیدار نسبت به هم باشند، با داشتن اختلاف معنیدار با تیمار شاهد و تیمارهای کلریدکلسیم در رتبهی دوم از نظر شیوع بیماری قرار گرفتند و در نهایت نمونه شاهد با نمره ۴۰/۱ دارای بیشترین میزان آلودگی بود. همچنین میزان آلودگی بطور معنیداری در دمای صفر درجهی سانتیگراد بیشتر از دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بود و با افزایش دورهی انبارمانی میزان آلودگی در میوه ها افزایش یافت. هرچند که بین ۱۰ و ۲۰ روز انبارمانی از نظر آماری اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. تیمارهای کلریدکلسیم هرچند که با هم اختلاف معنیداری نداشتند اما بطور قابل توجهی میزان سرمازدگی در میوه های فلفل دلمهای را نسبت به سایر تیمارها کاهش دادند. خسارت سرمازدگی نیز در دمای صفر درجهی سانتیگراد به مراتب بیشتر از دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بود و همچنین با افزایش دورهی انبارمانی میزان خسارت سرمازدگی افزایش یافت اما بین دوره های ۱۰ و ۲۰ روز نگهداری در انبار اختلاف آماری معنیدار نگردید (جدول۴-۶).

 

۴-۱-۲-۳- اثر تیمارها، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر pH و اسیدکل آب میوه

نتایج نشان داد که تیمار کلسیم۳ با ۴۵/۵ pH= دارای کمترین میزان pH نسبت به سایر تیمارها بود و بین سایر تیمارها باهم اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. میزان pH در دمای نگهداری صفر درجهی سانتیگراد به مراتب کمتر از دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بود. همچنین با افزایش طول دورهی انبارمانی به ۲۰ روز pH بطور معنیداری کاهش یافت. از نظر میزان اسید کل مشاهده گردید که بین همهی تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک باهم اختلاف معنیداری مشاهده نگردید اما همهی آنها بطور قابل توجهی نسبت به نمونه شاهد دارای اسید کل بیشتری در آب میوه بودند. میزان اسید در دمای صفر درجهی سانتیگراد نیز بیشتر از دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بود و با گذشت دورهی انبارمانی به ۲۰ روز اسیدکل آب میوه بطور معنیداری کاهش یافت (جدول۴-۶).

 

۴-۱-۲-۴- اثر تیمار، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر مواد جامد محلول میوه های فلفل دلمهای

مواد جامد محلول در همهی تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک فاقد اختلاف معنیدار بود اما نسبت به تیمار شاهد اختلاف معنیدار داشتند. تیمار شاهد با ۹۸/۴ درصد بریکس دارای بیشترین مواد جامد محلول در بین تیمارها بود. همچنین مواد جامد محلول در دمای صفر درجه بیشتر از دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بود. با افزایش دورهی انبارمانی مواد جامد محلول نیز بطور معنیداری افزایش یافت. بطوری که نمونه های نگهداری شده در انبار پس از ۲۰ روز انبارمانی دارای بیشترین میزان مواد جامد محلول بودند (جدول۴-۶).

 

۴-۱-۲-۵- اثر تیمار، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر میزان ویتامینC، ظرفیت آنتیاکسیدانی و فنل کل در میوه های فلفل دلمهای

نتایج نشان داد که بیشترین میزان ویتامینC مربوط به تیمار اسیدجیبرلیک۳ بوده که با تیمار کلریدکلسیم۳ اختلاف معنیداری نداشت اما با سایر تیمارها دارای اختلاف معنیدار بود. کمترین میزان وینامینC نیز مربوط به تیمار شاهد بود. بین تیمارهای کلریدکلسیم۲، کلریدکلسیم۳ و اسیدجیبرلیک۲ نیز باهم اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. بر اساس نتایج میزان ویتامینC تحت تاثیر دمای نگهداری قرار نگرفت اما با افزایش دورهی انبارمانی میزان ویتامینC کاهش یافت بطوری که کمترین میزان ویتامینC مربوط به ۲۰ روز انبارمانی بود. همچنین بیشترین میزان ظرفیت آنتیاکسیدانی مربوط به تیمارهای اسیدجیبرلیک۳، کلریدکلسیم۲ و کلریدکلسیم۳ بود که باهم اختلاف معنیداری نداشتند، بعد از آن تیمار جیبرلین۲ و در نهایت تیمار شاهد دارای کمترین ظرفیت آنتیاکسیدانی بود. ظرفیت آنتیاکسیدانی در دمای ۱۰ درجهی سانتیگراد بیشتر از دمای صفر درجهی سانتیگراد بود. همچنین با افزایش طول دوره انبارمانی ظرفیت آنتیاکسیدانی میوه ها کاهش یافت. نتایج مربوط به فنل کل در بافت میوه نشان داد که با وجود اینکه بین تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک باهم اختلاف معنیداری مشاهده نگردید، تیمارهای کلریدکلسیم ۳ و اسیدجیبرلیک ۳ از نظر آماری نسب به شاهد دارای فنل کل بودند. لازم به ذکر است که فنل کل در بافت میوه فلفل دلمهای تحت تاثیر دمای نگهداری قرار نگرفت و همچنین با افزایش طول دورهی انبارمانی میزان فنل کل در بافت میوه ابتدا در ۱۰روز افزایش و پس از آن در ۲۰ روز انبارمانی کاهش یافت. هرچند که بین زمان قبل از انبارمانی و ۲۰ روز انبارمانی اختلاف معنیداری مشاهده نگردید اما طی دورهی ۱۰ روز انبارمانی، میوه ها دارای بیشترین میزان فنل کل بودند (جدول۴-۶).

 

۴-۱-۲-۶- اثر تیمار ، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر نشت یونی و محتوای مالون دیآلدئید در میوه های فلفل دلمهای

نتایج نشان داد که بیشترین و کمترین میزان نشت یونی به ترتیب مربوط به تیمار شاهد و تیمار کلریدکلسیم۳ بود هرچند که بین تیمارهای اسیدجیبرلیک و تیمارهای کلریدکلسیم نیز اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. این درحالی بود که بین تیمار اسیدجیبرلیک۳ و کلریدکلسیم۳ نیز از نظر آماری اختلاف معنیدار نگردید. درصد نشت یونی در بافت میوه ها در دمای صفر درجهی سانتیگراد بیشتر از ۱۰ درجهی سانتیگراد شد و با افزایش طول دورهی انبارمانی نیز میزان نشت یونی در بافت میوه ها افزایش یافت. بیشترین و کمترین میزان محتوای مالوندیآلدئید در بافت میوه مربوط به تیمار شاهد و تیمار کلریدکلسیم۳ بود. هرچند که بین تیمارهای اسیدجیبرلیک با نمونه شاهد اختلاف معنیداری مشاهده نگردید اما تیمار اسیدجیبرلیک۲ نیز فاقد اختلاف معنیدار با تیمارهای کلریدکلسیم بود. محتوای مالوندیآلدئید بافت میوه در دمای نگهداری صفر درجهی سانتیگراد بطور معنیداری نسبت به دمای ۱۰ درجه سانتیگراد بیشتر بود و با افزایش طول دورهی انبارمانی میزان مالوندیآلدئید در بافت میوه ها نیز افزایش یافت (جدول۴-۶).

 

۴-۱-۲-۷- اثر تیمار ، دمای نگهداری و دورهی انبارمانی بر میزان کلروفیل و کارتنوئید در میوه های فلفل دلمهای

نتایج نشان داد که از نظر کلروفیلa، کلروفیلb، و کلروفیل کل بین تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک اختلاف معنیداری مشاهده نگردید اما همهی تیمارها بطور معنیداری دارای کلروفیل بیشتری نسبت به تیمار شاهد بودند. همچنین میزان کلروفیل تحت تاثیر دمای نگهداری قرار نگرفت.کلروفیلa پس از ۱۰ روز انبارمانی ابتدا کاهش و پس از ۲۰ روز انبارمانی افزایش یافت بطوری که بیشترین و کمترین میزان کلروفیلa مربوط به قبل از انبارمانی و ۱۰ روز انبارمانی بود. همچنین کلروفیلb نیز مشابه کلروفیلa طی دوره های انبارمانی تغییر یافت با این تفاوت که بین ۱۰ روز انبارمانی با ۲۰ روز انبارمانی و ۲۰ روز انبارمانی با قبل از انبارمانی اختلاف معنیداری مشاهده نگردید. کلروفیل کل نیز طی انبارمانی کاهش یافت اما بین ۱۰ و ۲۰ روز انبارمانی اختلاف معنیداری مشاهده نگردید (جدول ۴-۶).

 

جدول ۴-۶- مقایسه میانگین اثر تیمارهای کلریدکلسیم و اسیدجیبرلیک بر خصوصیات کیفی و مقاوت به سرما در میوه های فلفل دلمهای